Aloha

Aloha Nederland!

Nu ik hier bijna een maand zit, wordt het wel tijd voor een reisverslag! Laat ik bij het begin beginnen. Ik heb de mogelijkheid gekregen om mijn minor in het buitenland te volgen en omdat ik zo eigenwijs ben en zelf een universiteit wilde kiezen ben ik een zogenoemde 'Freemover' volgens de Juridische Hogeschool. Dat betekent dat de universiteit van jouw keuze en de vakken die je uiteindelijk wilt volgen, worden beoordeeld door school. Daarna komt het op jou aan. Je moet van alles regelen en ik dacht dat dat me aardig was gelukt.

Een vliegreis van 23 uur gaat je niet in de koude kleren zitten zeg. Nadat mijn lieve moeder, zusje en mijn vriend mij hadden uitgezwaaid vloog ik van Amsterdam naar Houston, daar had ik 1,5 uur om over te stappen. Gelukkig stress ik nooit en toen mijn koffer na een half uur nog niet op de bagageband verschenen was, had ik ook absoluut geen last van een kleine paniekaanval. Gelukkig kwam mijn super opvallende koffer snel bovendrijven na een lichte instorting en kon ik verder in mijn opnieuw inchecken-proces. Vanaf Houston vloog ik naar LAX en daar had ik welgeteld 30 minuten om over te stappen. Gelukkig zat ik in de laatste boarding-groep en was ik op tijd in het vliegtuig. Nog 8 uur en dan stond ik op Honolulu Airport. Doordat ik terug vloog in de tijd was het nog steeds maandag toen ik aankwam. Ik had geregeld dat mijn huurbaas mij zou ophalen van het vliegveld dus toen ik eindelijk de bagagehal had gevonden en vrij snel daarna mijn koffer, was ik lichtelijk verbaasd dat mijn pick-up service er nog niet was. Goed, misschien doen ze hier ook wel aan een Brabants kwartiertje dus zodoende wachtte ik met bellen. Uiteindelijk kwam ik er achter dat ze mij min of meer vergeten waren en na 5 telefoontjes en een uur wachten werd ik opgehaald door iemand die ook de incheck procedure zou doen.

De buurt zag er niet heel sjofel uit, groepjes jongens hingen op de straat en we reden een steegje in, waar blijkbaar het appartementencomplex was gelocaliseerd. Maar goed, het was donker, ik was moe, ik zal het me wel inbeelden. Morgen zal het er beter uit zien dacht ik nog. Toen ik in het ienie-mienie kantoortje stond, werd er mij gevraagd of ik eventjes de volledige borg en 1e maand huur in contanten wilde overhandigen, zonder dat het contract was getekend. Ik mocht dan wel moe zijn, maar dat ging dus mooi niet gebeuren. Na wat overleg mocht ik de nacht hier slapen, als ik 100 dollar cash betaalde. Dat zou dan genoeg zijn voor 5 nachten en dan kon ik de dag erna het geld regelen.
De allergrootste teleurstelling was het appartementencomplex zelf. De beschrijving op internet voldeed allerminst aan wat ik aantrof. Een klein eenpersoonsbed en een kledingrek, wat als kast zou moeten fungeren. Met enige moeite kon ik mijn koffer tussen mijn bed en het bureautje manouvreren. Ik wilde even naar het toilet, maar je moest ook voor je eigen toiletrollen zorgen.. aangezien ik die nou net niet mee had genomen uit Nederland, zat er niets anders op dan de ''woonkamer'' te gaan bekijken en hopen dat ik iemand aantrof die mij een toiletrol zou willen lenen. Gelukkig was dat het geval. De woonkamer was overigens een overdekt terras met her en der een tafeltje. Oh en niet te vergeten was het tevens een fitnessruimte. Tsja, veel beter kon mijn dag niet eindigen. Totaal uitgeput viel ik in slaap.

Mijn tweede dag op dit paradijselijke eiland was nog erger dan mijn eerste indruk. Na een korte douche, onder een miezerig straaltje water, ging ik boodschappen doen. Ik moest toch toiletrollen hebben. Toen ik het appartementencomplex verliet trof ik her en der een spuit aan op de grond en aangezien ik geen ziekenhuis in de buurt had gezien, kon ik er helaas niet van uitgaan dat een welgemanierde zuster toevallig veel haast had en daarom wat spuiten was verloren uit haar schort. Vervolgens mocht ik letterlijk over iemand heen stappen die lag te slapen op de stoep en toen ik de hoek om sloeg werd het niet veel beter. Waar was ik in hemelsnaam beland? Was dit nou Hawaii? Aangezien ik niet wist waar ik moest beginnen werd Google Maps mijn beste vriend en ik zag dat de locatie ten opzichte van supermarkten e.d. wel gunstig was. Na 10 minuten lopen kwam ik bij een Walmart. Daar heb ik ook gelijk mijn Amerikaanse nummer geregeld. Terug sjouwend met mijn boodschappen, terwijl ik zwervers probeerde te ontwijken in drukkende hitte, kreeg ik last van heimwee en in mijn hokje aka kamer belde ik mijn vriend. Nog geen kwartier later werd er woedend op mijn deur geklopt. Het bleek de huurbaas te zijn, die mij de dag er voor was vergeten. Waar haalde ik het lef vandaan om nog niet betaald te hebben? En waar bleef het geld? Ik probeerde een redelijk gesprek aan te gaan door het contract aan te halen en dat ik graag wat dingen opgehelderd wilde hebben, maar daar was het al te laat voor. Deze man was woedend en ik moest daar voor boeten. Binnen 2 uur moest ik het pand verlaten hebben.
In blinde paniek heb ik toen naar huis gebeld, het was bij mij half 2 's middags maar thuis was het dus half 2 's nachts. Mama adviseerde mij om de Hawaii Pacific University (HPU) te bellen en gelukkig konden die mij helpen. Ik werd naar een hostal doorverbonden die noodoplossingen biedt. Mama had ondertussen een taxi centale opgezocht en ik ging naar het hostal. Gelukkig waren de mensen in het hostal heel vriendelijk en behulpzaam. Ik kon hier in ieder geval een nacht blijven. Uiteraard was ik gesloopt en overdonderd dus ik vreesde voor een nieuwe dag. De heimwee was groot en het liefst wilde ik naar huis.

De dag erna stond in het teken van huisvesting zoeken en naar de universiteit. De downtown campus was ongeveer het tegenovergestelde van wat ik dacht dat het was. Het bleek een winkelstraat te zijn waar de universiteit diverse gebouwen heeft, of verdiepingen in gebouwen. Ik ben gelijk naar het International Student Office gelopen. Een glazen, hypermoderne ruimte met een kleine balie. De vrouw die daar achter stond gaf mij 3 telefoonnummers van Student Housing organisaties en ik kon vervroegd mijn HPU ID pasje aanvragen zodat ik de HPU ruimtes kon betreden. Aangezien ik geen idee had waar ik was, kreeg ik een kaart mee van de campus. Elk gebouw heeft zijn eigen afkorting, dus het was nog even zoeken maar uiteindelijk kwam ik bij de HPU Bookstore uit. Dat is letterlijk een marketing winkel voor de HPU. In geen velden of wegen waren er boeken te bekennen,des te meer T-shirts en truien en schriften met een HPU opdruk. Daar ontmoette ik een Noors meisje die ook met haar vader boeken aan het halen was. We raakten aan de praat en zij verbleef in een studentendorm in Waikiki,maar omdat dat zo toeristisch is, wilde ze eigenlijk een ander appartement vinden. Haar vader bood aan om mij mee te nemen op huizenjacht en daar ging ik dan. In de taxi naar hun hotel, namen we een kleine omweg om wat buurten te bekijken. Aangezien ik niet meer had gegeten na gisterenochtend was ik redelijk hongerig. Anette en haar vader waren de aardigste mensen die ik had ontmoet so far en we haalden wat sushi. Ik zat er redelijk doorheen dus het was super fijn om een gezellig gesprek te hebben. Spontaan kwam het voorstel om naar de North Shore te gaan. De noordkant van het eiland O'ahu, waar de mooiste stranden zijn en waar de grootste surfcompetities ter wereld worden gehouden. Natuurlijk wilde ik mee! Nadat we mijn bikini hadden opgehaald, verlieten we al snel het overvolle Honolulu en maakten de wolkenkrabbers plaats voor prachtige bomen die me nog steeds doen denken aan the Lion King. We stopten bij Waimea Valley en liepen door de prachtige botanische tuin op zoek naar de waterval. Anette en ik hadden dezelfde instelling en klikten ontzettend goed, wat een geluk dat ik mijn boeken wilde halen die dag! De waterval was klein maar mooi om te zien, ik vond alles wat geen flatgebouw was al prachtig!! We vervolgden onze weg naar Haleiwa waar we bij Jamesson at Sea een heerlijke lunch hadden. Coconut shrimps are my absolute favorite local dish. Na deze heerlijke lunch reden we naar het prachtige strand Sunset Beach. Het was nagenoeg verlaten, de zee was helderblauw, het strand parelwit, dit was het Hawaii waar ik naar uit keek! Na (uiteraard) een volwaardige fotoshoot, gingen we de zee in. Heerlijk warm water, met een stevige stroming. Op de terugweg viel ik al snel in slaap en bij mijn hostal aangekomen, spraken we af dat we elkaar op de hoogte zouden houden van eventuele appartementen. Ik had een vriendinnetje gevonden! Na nog wat adresjes gemaild te hebben, viel ik uitgeteld, maar heel tevreden in slaap.

Donderdag had ik een afspraak om een appartement te bezichtigen, 1 van de adresjes die mama had gevonden. Ik wilde zeker weten dat het een goed adres was dus ik ben weer naar de campus gegaan om na te vragen of de buurt wel goed was. Lichtelijk getraumatiseerd door mijn eerdere ervaringen wilde ik dit honderd procent zeker weten, gelukkig bleek dat het geval. Daar ging ik dan, voor het eerst met de bus naar een appartement. Ik liep tegen een mooi flatgebouw aan met veel beveiligingscamera's en een beveiliger. De vrouw die opendeed had een vriendelijke uitstraling en zag er jong uit. Ik vertelde mijn verhaal en nog voordat ik het flatgebouw verlaten had, kreeg ik al een belletje dat ik de kamer mocht betrekken. Ze wilde me graag helpen. Ik kreeg een eigen slaapkamer maar moest mijn badkamer delen met een andere HPU student die later in de maand zou arriveren. Verder woon ik samen met de vrouw die open deed en haar man. Minni is een Chinese vrouw van oorsprong en heeft nog 3 jaar in Japan gewoond voordat ze naar New York vertrok. Ze is inmiddels 1 jaar getrouwd met Ron, die op dit eiland 3 restaurants beheert. Aloha Crepes.
Na mijn eerdere ervaringen was dit echt een geschenk uit de hemel. Op vrijdagavond trok ik bij Minni en Ron in.

Vrijdag overdag ben ik naar Anette gegaan. Zij was net in haar kamer ingetrokken op Beachwalk. Ze deelde haar kamer met een ander Noors meisje: Dina. Met zijn drietjes gingen we naar beneden om het zwembad en de lobby te bekijken. Daar leerden we nog meer mensen kennen en al snel werd Beachwalk mijn tweede thuis. De congierge was er dan ook van overtuigd dat ik daar ook woonde. 's Avond keerde ik weer terug naar mijn veilige kamer en was het tijd om mijn koffer eindelijk uit te pakken. Wat is dat een heerlijk gevoel zeg!

So far, mijn eerste week op het eiland O'ahu.
Mijn volgende reisverslag zal binnenkort online komen en dan zal ik de afgelopen 3 weken toelichten. Verwacht mooie strand verhalen, gevaarlijke hikes, onverwachte auto ritjes in het Hawaiaanse verkeer en een nieuw baantje!
Aloha en veel liefs,

Fabienne