Zonnige dagen, gevaarlijke hikes en meer..

Aloha thuisfront,

Daar ben ik weer, met het beloofde verslag van week 2, 3 en 4.
Ik zal jullie de highlights geven, al kan ik me voorstellen dat jullie het ook heel interessant vinden dat de eerste keer met havermout ontbijten in Hawaii geen succes was. Gooi het op cultuurverschil, maar ik verwacht een zoet ontbijt als ik havermout, dadels en rozijnen met vanille sojamelk eet en allerminst een zoute smaak. Bah!

Zoals ik al zei, had ik in het Beachwalk Dorm al veel mensen leren kennen door Anette. Iedereen was even aardig en het was leuk om te horen dat sommige mensen hier hun hele bachelor opleiding doen terwijl anderen, net als ik, maar 1 semester blijven. Wat ontzettend opvallend is, is dat er super veel Scandinavische studenten zijn hier. Verder was het ''main land'' ook goed vertegenwoordigd en heb ik welgeteld 1 Nederlands meisje ontmoet. Doordat ik een vroege leerling ben, heb ik de mazzel dat ik nu nog 19 ben.. en jawel, dat betekent geen alcoholische versnaperingen in hippe clubs. Dat wil niet zeggen dat we niet ''uit gaan'', maar het draait dan meer om dinners. Zodoende ging ik met Anette, Dina, Roos (het Nederlands meisje), Patrick, Harisson en Christian naar het Honolulu Hard Rock Cafe. Dit was zo'n beetje mijn eerste ervaring met enorme porties. Ik bestelde een locale hamburger en daar kon ik ongeveer 3 weken van eten, maar bikkel die ik ben, heb ik die burger gewoon die avond op!

Elke keer als ik naar Beachwalk ga, moet ik ongeveer een uur met de bus vanaf mijn appartement. Het bussysteem heet hier DaBus en ik had al mogen aannemen dat dat betekent dat hier alles op zijn elvendertigst gaat.
Lieve Nederlandse buschauffeurs, ik zal nooit meer mopperen als jullie 5 minuten te laten zijn! Beloofd! 5 minuten wachten is niets, vergeleken met de 20 minuten die je hier standaard moet wachten. Er staat namelijk een hoge boete en een maand schorsing tegenover als de buschauffeur te vroeg is, het begrip wachten kennen ze hier nog niet denk ik. Maar goed, doordat ik dus zo veel met de bus reis en telkens een andere buslijn pak omdat ik niet heel lang wil wachten, kom ik op heel veel plekken in Honolulu. Zo heb ik in week 2 the Hawaiian Supreme Court gezien met daarvoor het bekende standbeeld van koning Kamehameha. Het Ali`iolani Hale is beter bekend als het Head Quarter van de nieuwe Hawaii Five- O. Na de nodige selfies en foto's, ben ik gestopt voor een pineapple donut met coconut-coating, want ja ik zag Hawaii nog steeds als het ananas en kokosnoot paradijs (Dat kan overigens ook te maken hebben met het logo van Malibu Rum). Opvallend genoeg heb ik nog geen kokosnoten gezien..
Verder ben ik gaan shoppen in het Ala Moana shoppingcenter samen met Anette, omdat ik er nog niet helemaal uit was wat mijn kledingstijl hier ging worden. Ik zou bijvoorbeeld nooit in een shorts naar de JHS gaan, maar hier is het zo bloedheet dat ik er op gewaagd heb, de eerste dag. Gelukkig had iedereen dezelfde gedachte. In het shoppingcenter zat ook een Foodcourt, een soort van overdekt plein waar allemaal kleine restaurantjes zitten. Ze hebben Mexicaans, Japans, Italiaans, diverse smoothiebars waar ze de bekende Acai bowls verkopen en ga zo maar door. Als je echt een lokaal gerecht wilt, dan zul je goed moeten zoeken. Downtown en aan de Northshore zijn wat lokale restaurantjes, maar er zijn hier zo veel verschillende keukens dat er niet een typisch Hawaiaans gerecht over is gebleven.

Craving for some pasta gingen Anette, Dina en ik uit eten in een Italiaans restaurantje in Waikiki. We hebben anderhalf uur op een tafeltje moeten wachten, maar, zo dachten wij, dat betekent vast dat het eten heel goed is. De twee vrouwen die bijna op onze schoot zaten in het piepkleine restaurantje hadden heerlijk ogende bruchetta's en salades. Inmiddels hadden we zo'n honger dat we ook zeiden dat de gerechten er zo goed uitzagen. We raakten aan de praat met de twee Amerikaanse vrouwen en het bleek dat de jongste vrouw jarig was geweest en dat deze vakanatie haar cadeautje van haar tante was. Omdat ze haar verjaardag nogmaals wilde vieren bestelde ze een dessert, maar niet alleen voor haarzelf, ook voor ons! Dat is ook iets waar ik me telkens over verbaas. Iedereen is zo ontzettend vriendelijk en je hebt de beste (ook de gekste) gesprekken random op straat of in de bus. Hele levensverhalen komen voorbij, maar ook tips waar je het beste je boodschappen kan doen e.d.

Ik besloot 1 van die tips op te volgen en aan mijn huurbaas te vragen waar ik een Farmers Market kon vinden, omdat je daar goede groenten tegen een schappelijke prijs kunt halen. Hij was bereid mij af te zetten en ik had met Christian afgesproken om elkaar te ontmoeten op de Farmers Market in Chinatown. Je ziet echt van alles, kippenklauwen tot dragonfruit tot paars brood. Al het brood dat ik tot dusver heb geproefd is zoet, zo was dit paarse brood niet anders.
Nu we toch onderweg waren met de auto, vroeg mijn huurbaas of wij het leuk vonden om naar de top of Diamond Head te gaan. Mijn eerste hike! En of ik dat wilde!
Het was geen zware hike, maar het was wel een beetje uitkijken waar je je voeten neerzette, verder was het een bochtige route omhoog. Ik denk dat we er een klein half uur over hebben gedaan om op de top te komen. Ik moet wel zeggen dat mijn conditie me zwaar teleurstelde haha! Het uitzicht was het sowieso waard. De top of Diamond Head kijkt uit over Waikiki met zijn wolkenkrabbers en de ontstuimige zee. Een mooi contrast! Vervolgens reden we door naar de Pali Lookout. Daar vond de battle of Nu'uanu plaats, om de eilanden te verenigen. Het waait er ontzettend hard en volgens de mythe is dat omdat er veel strijders ( 400 man ) van de berg zijn gevallen en de geesten zijn nog steeds in gevecht zijn.

Omdat iedereen hier nogal underdressed is besloten Anette, Julia en ik een datenight in te plannen. Allemaal netjes gekleed en opgemaakt, lekker uit eten in the Top of Waikiki. Een roterend restaurant, waardoor je heel Waikiki kan zien. De grootste voorpret was uiteraard het opmaken en de foto's naderhand. We hebben alledrie een appetizer besteld, uit angst dat de porties weer ontzettend groot waren. Ik heb die avond welgeteld 3 coconut shrimps met pineapple salsa op, maar we hadden de grootste lol. Het uitzicht was prachtig en we hadden ook nog de mazzel dat er vuurwerk werd afgestoken op het strand! Vervolgens gingen we door naar een dorm feestje, wat basically betekent dat er drank wordt ingeslagen en dat we ons stil moeten houden in een kamer, totdat we naar het strand kunnen gaan, na 22.00u 's avonds. Het voelt allemaal wat ongemakkelijk door het hoge 'sweet sixteen' gehalte, maar naarmate de avond vordert, de drankspelletjes gekker worden en de verhalen openhartiger, wen je er wel aan. De dag erna was het voornamelijk heel rustig aan doen bij het zwembad ;).

Net voordat school begon heb ik mijn ''roomie'' ontmoet, degene waar ik mijn badkamer mee moet delen. Zijn naam is Jaime en hij zit in het golfteam van de HPU. Minni heeft ons mee uit lunchen genomen en ik besloot een mediocre spicy soup te bestellen. Aangezien ik toch Indonesische roots heb, verwachtte ik wel van mezelf dat ik tegen pittig eten kon. Laat ik het zo zeggen, ik heb 3 karaffen ijswater leeggedronken. Vervolgens heb ik Jaime de campus laten zien en daarna zijn we naar het strand gegaan. Zijn beste vriend woont hier ook, dus ik zie hem bijna nooit, maar het is wel een goede jongen.
In het weekend van week 2 ben ik gaan hiken met Jaime. Minnie, mijn huisbaas had een ochtendklas en wilde ons wel afzetten aan het begin van de Crater. Ik had duidelijk geen idee waar ik aan begonnen was. Het eerste gedeelte was goed te doen. De weg was redelijk effen, dus goed te belopen, totdat we bij the trail aankwamen, de daadwerkelijke hike. In tijden van oorlog werd dit spoor gebruikt door een trein om post op te halen die door een vliegtuig op de top van de crater werd gedumpt. Ik kan je vertellen, dat spoor is heeel erg oud. Zo oud, dat sommige delen bodem zijn weggevallen en dat je dus alleen de houten planken hebt waar je op kunt staan. Stap je mis? Dan val je gerust 20 meter naar beneden. No pressure dus! Het was vaak zo stijl dat ik als een aapje naar boven klauterde, met handen en voeten. Ik heb er 4x over nagedacht om te stoppen, maar dan kwam er een kindje voorbij rennen of een zwangere vrouw.. Tsja, dan heb ik geen excuus om niet door te zetten. Uiteindelijk boven, voelde ik me vies, heel vies, maar ook trots (en compleet uitgeput). Het uitzicht was geweldig. Je zag Honolulu, Sandy Beach, the Valley, echt heel mooi. Ik dacht dat de klim het ergste was. Uiteraard had ik het mis en was de afdaling het engste wat ik ooit heb gedaan. Doordat je elke keer een soort ' lunge' en ' squat ' tegelijk moest doen om naar de volgende houten plank te gaan waren mijn benen zwaar oververmoeid, maar omdat ik over het bodemloze gedeelte heen was gegaan, moest ik zo ook weer terug. Thank god was Jaime bij me en heeft hij mij er als een soort personal trainer door heen gepraat, want anders was ik mooi boven blijven zitten en hadden ze een helikopter moeten sturen om me te halen. Het grappige is, dat we ook daadwerkelijk een helikopter een reddingsactie hebben zien uitvoeren en om het verhaal nog beter te maken, degenen die gered moesten worden waren Julia en Helena, twee meiden die op Beachwalk wonen! Zij hadden hetzelfde idee gehad om te gaan hiken, maar wilden niet terug zoals ze heen waren gegaan en belanden uiteindelijk op een richel, waardoor ze niet meer naar boven konden, maar ook niet verder naar benenden. Ze hebben zelfs het Hawaiian News gehaald.

In de derde week had ik mijn eerste schooldag. Zeker de eerste week draaide voornamelijk om jezelf introduceren en werd er geen inhoud behandeld, behalve bij Media, Ethics and Law. Dit is tevens mijn favoriete vak. Het gaat tot nu voornamelijk over the First Amendment en the freedom of speech and press. In Amerika is vrijheid van meningsuiting zwaar beschermd, zeker als het over politieke meningsuiting gaat. Vroeger werd deze politieke meningsuiting alleen door de kranten verspreid en daarom wordt de ''press'' expliciet genoemd in the First Amendment. We hebben al heel wat jurisprudentie behandeld over krantenoorlogen en de docent brengt het heel smeuig. Het zijn ook allemaal mooie verhalen hoor. De leider van de ene politieke partij heeft een affaire met een getrouwde vrouw en de leider van de andere politieke partij doet het weer met zijn slaaf, die weer de halfzus is van zijn vrouw. Nou goed, je kunt je voorstellen hoe dat gaat in de les. Verder heb ik Intercultural Communication, wat voornamelijk neer komt op een combinatie van maatschappijwetenschappen, levensbeschouwing en training sociale vaardigheden. Hier maak ik me dan ook niet zo druk om. Beginning Hawaiian is ook een vak dat ik volg. Het lijkt nog het meest op het brabbeltaaltje van kleine kinderen, dat of ik heb het idee dat ik sushi aan het bestellen ben. Tot slot volg ik Introduction to Sociology omdat ik Law and Courts in World Cultures wilde volgen, maar om heel eerlijk te zijn kan ik je na 3 weken les nog steeds niet vertellen waar deze vakken over gaan. Ik kan je wel vertellen dat mijn professor Sociology heel erg trots is op zichzelf en zijn favoriete onderwerp is dan ook hijzelf en Law and Courts.. tsja, ik weet in ieder geval dat deze man geen secretaresse heeft en dat hij daardoor alle administratieve dingen zelf moet doen, verder weet ik dat hij heel erg op de Engelse grammatica hamert en dat hij het leuk vindt om alle mededelingen die hij gaat doet in de klas, van te voren uit te typen. So far mijn schoolweek.

Uiteraard ben ik ook weer op avontuur gegaan deze week en heb ik mijn eerste surfwond opgelopen. Anette en ik besloten een board te huren en te gaan surfen bij Waikiki Beach. To be honest, is Waikiki Beach niet heel speciaal, zeker niet als je al op de Northshore bent geweest. Het is overcrowded en het water smaakt naar zonnebrand. Uiteraard heeft het wel een prachtig wit zandstrand en helder water. Om terug te komen op mijn surfwond, een ontzettend grote snee op mijn linkervoet waardoor ik minstens 5 dagen niet kon lopen. Nee grapje, als je goed inzoomt op de foto (op facebook) kun je de snee ontdekken waar ik het over heb! Maar wat een ervaring dat surfen. Het is voornamelijk veel vallen, maar als je dan die 30 seconden recht op staat op je plank en je een deininkje overleeft zonder te vallen.. dan voel je je wel even queen of the world.

In het weekend van week 3 (en in het weekend van week 4) zijn we met een stel mensen naar de Northshore gereden. Het plan was dat Jaime en zijn beste vriend, Anette, ik en Julia de auto van Minni zouden lenen en dat Jaime zou rijden. Op de betreffende zaterdagochtend was Jaime in geen velden of wegen te bekennen. Aangezien ik het beloofd had en ik gewoon heel graag naar de Northshore wilde, besloot ik zelf naar Waikiki te rijden en dan zou ik daar wel iemand vragen om naar de Northshore te rijden. Het Hawaiiaanse verkeer is op zijn zachtst gezegd, onduidelijk. Je hebt stoplichten voor rechtdoor, hier en daar een bord en afslaan doe je maar wanneer je daar zin in hebt. Ik was al vaak met de bus naar Waikiki geweest, maar nog nooit met de auto, dus ik mocht met mijn Nederlandse navigatie de straten van Honolulu gaan betreden. Hoewel het eerste obstakel al eerder overwonnen moest worden. De auto starten..
Het was een automatische auto en dus was er geen koppeling die ik kon intrappen om de auto te starten. Gelukkig heb ik een fantastische vriend die mij vertelde hoe ik deze auto aan de praat kreeg. Zie je het voor je? Zaterdagochtend, uiteraard ben ik al wat aan de late kant, al minstens een kwartier in een auto die je niet gestart krijgt, met het vooruitzicht dat je ook nog moet deelnemen in het verkeer waarvan je de verkeersregels niet helemaal begrijpt, met Nederlandse navigatie maar Engelse aanwijzingen.. Ja, dat was een mooi moment.. Nadat ik de auto had gestart, heb ik eerst een rondje op het parkeerterrein gereden om te kijken hoe gevoelig de rem was.. Super gevoelig kan ik je vertellen. Mijn kleine teen zorgde voor een abrupte stilstand. In de hoop dat ze in Amerika ook denken dat vrouwen niet kunnen rijden, kon ik mijn ietwat vreemde rij gedrag nog altijd op dat cliche gooien. Geen boetes, niemand aangereden, alleen was ik zelf helemaal overdonderd haha. Uiteindelijk hadden we iedereen verzameld en gingen we op weg. Gelukkig hoefde ik zelf niet te rijden.
Waimea Bay it is!
Een prachtig strand aan de Northshore en het was helemaal niet druk. Het water heerlijk, het zand heet en de stemming zat er goed in. Op dit strand ben ik letterlijk uit mijn comfort zone gesprongen door een duik te nemen van een tien meter hoge rots. Ik heb de foto's om het te bewijzen haha! 's Avonds zijn we met zijn allen even wat gaan eten in Haleiwa en uiteraard hadden we nog een Sweet Sixteen Feestje later op de avond gepland.

In week 4 heb ik voor het eerst ''gewerkt'', het is meer mijn huisbaas uit de brand helpen in zijn restaurant Aloha Crepes. Jawel, die dunne pannenkoeken waar je zowel een hartige als zoete variant van kan maken. Inmiddels ben ik volledig thuis in de kunst van het bereiden van deze rottige dunne pannenkoeken, maar nadat ik 3 crepes had verpest, werd ik snel weer achter de kassa gezet. Dat was vaak nog het leukste, het schijnt dat mijn Engels nogal Brits klinkt dus iedereen vraagt gelijk waar ik vandaan kom. Als vanzelfsprekend roepen Amerikanen bij het horen van The Netherlands: Amsterdam! Weed! en ik wil dan wel eens reageren met McDonalds en Burger King ;).
Verder heb ik voor het eerst een ''gek gerecht'' op! Dat is zo'n vraag die je kunt stellen bij ''Ik heb nog nooit''. Nou ik heb dus een eendentong op. Het zag er ontzettend smerig uit, rook heel vreemd en smaakte vooral heel zout.
Dit weekend (afgelopen weekend) zijn we dus weer met een stuk of 20 man naar de Northshore gereden, maar daarna ben ik met een stel doorgereden naar Kahana Bay. Dit is een strand waar alleen locals komen en de barbecue's stonden al flink te roken, toen we aankwamen. Wij hadden echter sushi gehaald en vonden een perfect plekje om ons diner te nuttigen, omdat we nu letterlijk aan de andere kant van het eiland zaten hebben we langs de kust gereden en daar de zonsondergang gezien. Een idyllisch plaatje, palmbomen, de ondergaande zon die in de zee verdwijnt. Hier kan ik zeker aan wennen.

Back to reality!
Inmiddels is week 5 ook al weer voorbij en heb ik mijn eerste A binnen voor een huiswerkopdracht en heb ik mijn eerste test ook al achter de rug. Maandag hoor ik of ik mijn jurisprudentie over de eerste Newspaper War in America een beetje beheers. Dit weekend is mijn ''verjaardagsweekend'' en gaan we naar een Aloha-festival in Waikiki. Ik ben benieuwd.

Ik zal jullie nu wat meer op de hoogte houden en de foto's op facebook plaatsen!
Om dit reisverslag af te sluiten het volgende versje:

Ha'aheo O'ahu la
Lei ka 'ilima
Kuahiwi nani la
'O Ka'ala.

Aloha E!
Liefs vanuit het zonnige Hawaii.